มีโอกาสได้เรียนขับรถกับทางโรงเรียนตั้งแต่ปลายเดือน ธ.ค. 55-ม.ค. 56 เรียน 15 ชั่วโมง กับครูแมน ผู้แสนจะใจดีและใจเย็น และได้ใบขับขี่เป็นที่เรียบร้อยตั้งแต่ปลายเดือน ม.ค. ตั้งใจจะเข้ามาขอบคุณทั้งคุณครูแมนและโรงเรียนผ่านทางเว็บบอร์ดแต่ก็ยังไม่มีติดภาระเรื่องงานที่รัดตัวและป่วยบ่อยมากๆ ในช่วง 1-2 เดือนนี้เลยไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจสักที พอดีกับช่วง 23-25 ก.พ. ที่ผ่านมามีโอกาสเดินทางกลับบ้านที่พิจิตร ได้มีโอกาสขับรถระยะทางยาวๆ ครั้งแรก วันนี้เลยถือโอกาสรายงานผลการขับรถทริปทางไกลครั้งแรก (แค่ได้ทดลองขับระยะทางรวมประมาณ 200 กิโลเมตร)


ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณครูแมนอย่างมากๆ นะครับ พี่นักเรียนเป็น case ขั้นกว่า คือ กลัวมากกว่าคนปกติเพราะเคยมีปมเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วหัดขับรถครั้งแรกก็ขับชนซะเลย ขี้โวยวายสไตล์ขาวีน (ตอนนี้กำลังอยู่ระหว่างการปรับปรุงพฤติกรรม) มีเรื่องมาป่วนมาทำให้ครูได้ตื่นเต้นซะทุกครั้งไปที่เรียน ทั้งดื้อ ทั้งเถียง ทั้งมึน ขี้บ่น และ ที่สำคัญชอบตื่นเต้น ฯลฯ ชอบมีคำถามแปลกๆ คำถามที่อาจจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง(คนถามเองก็ยังงงเอง) คำถามที่หาคำตอบได้ยากมาถามครู แต่ครูก็ความตั้งใจและมีความพยายามที่จะอธิบายพยายามที่จะหาคำตอบให้ทุกครั้ง เมื่อเรียนผ่านมาได้จึงสำนึกได้ว่าครูต้องอดทน ใจเย็น และต้องเหนื่อยมากมายกว่าที่นักเรียนคนนี้จะเรียนผ่านมาได้ในแต่ละวันจนครบ 15 ชั่วโมง จนสามารถขับรถได้ (ยังมี skill ที่ต้องฝึกฝนอีกหลายอย่างกว่าจะจัดได้ว่าเป็นคนขับรถเป็น) สามารถสอบใบขับขี่ผ่าน (สอบปฏิบัติ 2 รอบกว่าจะผ่าน)


ครูแมนเป็นนักให้กำลังใจชั้นเลิศ (เคยแซวว่าครูปากหวาน ครูได้แต่หัวเราะแหะๆ) ใจดี ใจเย็น ไม่เคยดุ รู้จังหวะว่านักเรียนพร้อมจะรับรู้ได้แค่ไหนควรจะสอนเรื่องอะไรตอนไหน จิตใจดีงาม ยกตัวอย่างเช่น ช่วยเด็กซื้อพวงมาลัยที่สี่แยก เวลาคนแก่จะข้ามถนนถ้ามีจังหวะครูจะเหยียบเบรกให้ข้าม แต่ที่ฟินสุดๆ ก็เหตุการณ์วันหนึ่งขณะรถติดไฟแดงแยกเสนาฯ อยู่ดีๆ ครูก็เรียกให้ดูรถคันข้างๆ (แถมเลื่อนกระจกฝั่งซ้ายลงหมดทั้งบาน) “พี่ดูดิๆ น่ารั๊กอ่ะ น่ารักๆ” เราก็งงให้ดูอะไรหันไปดูดีๆ อ๋อ...เด็กตัวน้อยนอนอุตุอยู่ในคาร์ซีท “เด็กน้อยน่ารักเน๊อะพี่ ข๊าวขาว” ครูยังไม่เลิกกรี๊ดเด็ก ส่วนนักเรียนคิดในใจถ้ายังเหลือวันเรียนอีกเจอครูคราวหน้าจะทำมงกุฎกับสายสะพายมาให้ ตำแหน่งนางงามสันติภาพครูได้แน่ๆ พร้อมกันนั้นก็เบรกอาการคลั่งไคล้เด็กของครูไปว่า “เวลามันนอนเฉยๆ ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้แหล่ะ ถ้าเจอเวลามันโยเยงอแงพูดไม่รู้เรื่องนะนรกเราดีๆ นี่เอง”


ขอขอบคุณครูกวางและคุณผึ้งที่เปิดโรงเรียนสอนขับรถยนต์ที่ดีและมีคุณภาพแบบนี้ขึ้นมา ช่วงที่หาโรงเรียนอยู่นั้นก็หาข้อมูลเยอะมากๆ บริโภคข้อมูลเยอะจนทำให้เครียด สูงสุดกลับคืนสู่สามัญนึกได้ว่าน้องที่สนิทเค้าเพิ่งเรียนขับรถไป พอไปถามเค้าก็เลย confirm มาหนักแน่นว่าที่สไมล์นี้ดีจริง ครูสอนดี โรงเรียนดูแลดี มีคุณภาพ รู้สึกประทับใจกับบริการของที่นี่มากเอาใจใส่ดีมากตั้งแต่ขั้นตอนการขอตาราง จองเวลาเรียน การ confirm เวลา ภาพรวมทุกอย่างสามารถตอบโจทย์ในการมาเรียนขับรถให้บรรลุวัตถุประสงค์ครบทุกข้อ ที่ได้มานี้ทั้งหมดนี้ขอยกเครดิตให้ครูแมน โรงเรียน และครูท่านอื่นๆ เช่นครูเสริฐ ที่นักเรียนได้ไปโชว์โง่ในสนามซ้อมอยู่หลาย ครูเสริฐซึ่งอยู่ในรัศมีใกล้ที่สุด ณ ขณะนั้น ก็เมตตาให้คำแนะนำสั่งสอนอยู่หลายกระบวนยุทธ อีกทั้งวันที่ไปสอบซ่อมซึ่งวันนั้นครูแมนไม่ได้ไปก็ได้ครูเสริฐที่คอยให้ความช่วยเหลือ ให้คำแนะนำ และอำนวยความสะดวกต่างๆ อย่างดีที่สุด ครูดูน่าเกรงขามมากแต่พอได้พูดคุยกับครูแล้วครูน่ารักมาก มีลีลาการสอนที่นิ่มนวลที่สุดใน 3 โลก ขอบคุณค่ะ:h::h:


ต่อจากนี้เป็นการรายงานผลการขับรถทริปทางไกลครั้งแรก จริงๆ แค่ได้ทดลองขับระยะทางรวมประมาณ 200 กิโลเมตร เส้นทางสายเอเชีย และทางหลวงสาย 11 ขาไปโดนทดสอบ (ความรู้สึกเหมือนอยู่ในห้องสอบจริงๆ) ให้ขับออกจากอยุธยา เจอผู้คุม (พี่สาว) นั่งตำแหน่งเดียวกับครูแมน แต่ดุและโหดกว่าครูแมน 100 เท่า เสียงมาเป็นระยะๆ (เสียงที่ไม่กล้าเถียงและต่อต้าน) “ผ่อนคันเร่ง อย่าให้เกิน 100 เรายังมือใหม่”, “ขับรถอย่าเปลี่ยนเลนบ่อย ใช้การผ่อนคันเร่ง จะได้ไม่ต้องเหยียบเบรกบ่อย บลาๆๆ @#$$%%”, “ทำไมแกทำนิสัยแบบนี้ พวกใจร้อน รอไม่ได้ บลาๆๆๆ”, “บอกแล้วไงอย่าเกิน 100....” บลาๆๆ @#$$%% .....

สถานการณ์บนท้องถนนพอรับไหว แต่สถานการณ์ในรถชักจะไม่ไหวรู้สึก nerves สุดๆ ถึงสิงห์บุรีซ้ายสะดวกจอดเลยบอกพี่ว่าน้องไม่ไหวแล้ว ส่งหลานไปนั่งข้างคนขับเป็นเพื่อนพี่สาว แล้วตัวเองก็มานั่งสลดเป็นผักเหี่ยวๆ อยู่ท้ายรถ ขากลับโดนให้ขับเส้นหนองบัว-อินทร์บุรี ถนน 2 เลนวิ่งสวนกัน ทางแย่ รถบรรทุกเยอะ ทางเส้นนี้ค่อนข้างจะขับยาก (ในความรู้สึกส่วนตัว) ทางไม่ดีควบคุมรถยาก แต่ที่ยากกว่าคือต้องแซงรถบรรทุกเป็นระยะๆ ผู้คุมสอบบ่นน้อยลงแต่ลุ้นช่วงจังหวะที่แซงแทนสงสัยจะลุ้นจนเหนื่อย ก่อนจะเลี้ยวเข้าสายเอเชียตรงอินทร์บุรีพี่สาวเลยบอกว่าเค้าขับเองดูจะเหนื่อยน้อยกว่า สิ้นสุดการทดลองขับทางไกลครั้งแรกเพียงแค่นั้น

พร้อมรับคำประเมินจากผู้คุมสอบว่า ขับรถได้แต่ใจร้อน ต้องแก้เรื่องใจร้อน พร้อมทั้งอธิบายยื่นยาวถึงข้อไม่ดีต่างๆ ของการขับรถใจร้อน ระยะทางที่เหลือถึง กทม จึงเป็นช่วงเวลาที่เหมือนโดนจับอบรมบ่มนิสัยเรื่องการขับรถที่ดีทำยังไง การเป็นรถนิสัยดีเป็นกันยังไง บลาๆๆ @#$$%% ..... สรุปว่าแมชแรกก็ติดโทษแบนข้อหาขับรถใจร้อนเสียแล้ว บทเรียนต่อไปคือ ทำอย่างไรจึงจะเป็นคนที่ขับรถใจเย็นๆ ทำอย่างไรถึงจะเป็นรถนิสัยดี .... คงต้อง learning by doing กันต่อไป:k::q:

อู้หู.....พี่จะมาเป็นผู้บรรยายความแข่งกับหนูแล้ว เราจะมีมือวางอันดับ 2 แข่งกันๆ  ถ้าพี่พอมีเวลา เดี๋ยวหนู sub-contract  ที่โรงเรียนเราทำเป็นประจำเลยค่ะ ครูกวางจ้างอาร์ม 100 อาร์มมาจ้างหนูต่อ 50 ถ้าพี่คิดไม่แพง ช่วยกันๆ  ไม่ต้องอะไรมาก แค่แชร์มาประสบการณ์ ขับรถให้เก่งต้องอาศัยประสบการณ์ด้วย แต่คนเรียนส่วนใหญ่ คือ ผู้เริ่มต้น เข้ามาแชร์ว่าเจออะไร แล้วทำยังไง คนอ่านจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของคนอื่นด้วยค่ะ

อิอิ... พอดีเป็นคนชอบอ่านเลยชอบเขียนไปด้วยค่ะ ส่วนเขียนออกแนวบรรยายความนี่สงสัยจะติดมาจากที่ต้องเขียนรายงานเป็นประจำ แบบว่ามีข้อมูลพร้อม มี pattern ตายตัวก็เขียนไปตามนั้น แต่ความเรียงเป็นเรื่องยาวๆ หลังๆ ไม่ค่อยได้เขียนหรือเขียนไม่ค่อยได้นั่นเอง ไม่ค่อยมีเวลาและรู้สึกได้ว่าเป็นคนสมาธิสั้นลง เพราะจากการทำงานมันฝึกสมองโดยปริยายให้ต้องสามารถสับสวิทช์จากเรื่องนึงไปอีกเรื่องนึงให้ได้อย่างรวดเร็ว ไม่ค่อยมีโอกาสมีสมาธิอยู่กับเรื่องอะไรนานๆ


เรื่องมาแชร์ประสบการณ์ ยินดีอย่างยิ่งค่ะ สำหรับโรงเรียนสไมล์ ขอ 3 คำ "ไม่ คิด ตังค์" ยินดีรับใช้ เข้าข่ายให้โดยสิเน่หา เพราะกด like ให้โรงเรียนนี้มานานแล้ว ส่วนตัวก็ได้ประโยชน์จากการเข้ามาอ่านหาความรู้จากการแชร์ประสบการณ์ เทคนิคหรือทริคต่างๆ จากทั้งในเว็บไซด์โรงเรียนและแหล่งอื่นๆ ถ้ามีโอกาสก็อยากจะตอบแทนเผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นบ้าง :-_-::bb:

ขอบคุณคุณปุ๊...

ทำให้ผมมั่นใจขึ้นเยอะที่จะเลือกเรียนขับรถ กับโรงเรียนนี้ :^_^::^_^::^_^: